Święte trójkąty starożytności i ich ukryte znaczenie

Słynne trójkąty geodezyjne starożytnej Grecji

• 

• 

• 

• 

• 

Sa kolejną cudowną tajemnicą naszych przodków, ponieważ położenie świątyń i ich sanktuariów tworzy formacje geometryczne, które przeciwstawiają się logicznym interpretacjom. Powodem, dla którego starożytni Grecy budowali swoje miejsca kultu w taki sposób, aby tworzyć równoboczne trójkąty pozostaje tajemnicą do dziś. Jak oni obliczyli ogromne odległości zwłaszcza że przeszkadzało morze.
Zarówno Arystoteles, jak i Strabo przyznają, że założenie sanktuariów nie nastąpiło przez przypadek, ale zgodnie z wewnętrzną regulacją z własną okultystyczną metodologią, chociaż obaj wydają się niezdecydowani ujawnić szczegóły tej boskiej analogii.

Czy cała wiedza była wspólna dla wszystkich? Czy te okultystyczne nauki kapłańskie mogli posiadać tylko wtajemniczeni? Harmonijny związek świątyń, rezydencji, grobów i sanktuariów dociera do nas dzisiaj tylko jako obraz. Obraz kolosalnej koncepcji, która oczywiście wywołuje dreszczyk emocji,chociaż dobrze ukryta tajemnica uparcie odmawia ujawnienia swoich śladów.Który ludzki umysł mógłby dokonać takich boskich pomiarów i która ludzka ręka mogłaby umieścić je na papierze. A przede wszystkim, czemu ta hermetyczna geometria służyła, że ​​można uznać za jedno z najbardziej zdumiewających – choć stosunkowo nieznanych – osiągnięć naszych starożytnych przodków?

Grecki mistycyzm i myślenie matematyczne

Liczby dotyczyły starożytnych Greków (a zwłaszcza Pitagorejczyków) nosicieli prawdy. Z tych mistycznych eksperymentów z liczbami wyłoniła się ponadto geometria, boski projekt świata, który stał się siłą napędową greckiej matematyki.Nie jest zatem wykluczone, że punkt kontaktowy tych nauk został przedstawiony na ziemi starożytnych Greków zarówno symbolicznie, jak i materialnie, przekształcając mapę grecką w wzór (lub odbicie) nieba i jego własnych niewidocznych tajemnic.Ołtarze, sanktuaria, świątynie, a nawet całe miasta, wydają się być posłuszne tej wewnętrznej regulacji doskonałych związków geometrycznych lub form matematycznych, odzwierciedlając niebiańską harmonię sfer i praw wszechświata …

Jak wszystko zostało odkryte

Pomimo faktu, że w starożytnych tekstach znajdujemy rozne odniesienia do geometrycznej triangulacji, a istnienie tych harmonijnych relacji nie było bynajmniej tajemnicą.Harmonia i piękno wyimaginowanego połączenia starożytnych greckich sanktuariów dotarły do ​​ francuskiego badacza Jeana Riesena w 1967 roku.Wyzwanie podniósł później Theophanis Manias („Nieznane stworzenia starożytnych Greków”), a wkrótce potem A. Alexiou, który od początku lat 70. zaczął studiować wewnętrzną matematyczną i astronomiczną harmonię starożytnych greckich zabytków.Badania profesora Markatosa wykazały, że po pierwszy, trójkąt „Słońce-Ateny” jest równy odległościowi Sounion-Ateny (Omphalos) -Ateny (Partenon) – Egina (N. Aphaia) .Dzięki nowoczesnej technologii satelitarnej GPS udowodnił to, co nasi starożytni przodkowie zdawali się wiedzieć niemal intuicyjnie: jak harmonijnie budować swoje miasta i sanktuaria!Od Akropolu w Atenach, starożytnej Olimpii, Tryptyków świętych Delos, Świątyni Apolla w Delfach i Starożytnych Teb do Dion, Świątyni Apolla w Koryncie, Świątyni Posejdona w Isthmii, Świątyni Posejdon na Sounio, Leo z Chaeronei i Świątynia Artemidy w Efezie, grecka topografia wibruje bogatymi relacjami geometrycznymi. Była to próba ponownego przedstawienia ziemi gwiazdozbiorów nieba? Wręcz przeciwnie, chcieli przedstawić cały krąg zodiaku na greckiej mapie, czyniąc Grecką Wspólnotę doskonałym odbiciem wiecznej harmonii nieba na ziemi? Czy też wykorzystali, naturalne prądy energetyczne powierzchni ziemi kierując energię do swoich miast i ich sanktuariów.trójkąty znajdziesz tutajPomimo faktu, że w starożytnych tekstach znajdujemy rozne odniesienia do geometrycznej triangulacji, a istnienie tych harmonijnych relacji nie było bynajmniej tajemnicą. Harmonia i piękno wyimaginowanego połączenia starożytnych greckich sanktuariów dotarły do ​​ francuskiego badacza Jeana Riesena w 1967 roku.Wyzwanie podniósł później Theophanis Manias („Nieznane stworzenia starożytnych Greków”), a wkrótce potem A. Alexiou, który od początku lat 70. zaczął studiować wewnętrzną matematyczną i astronomiczną harmonię starożytnych greckich zabytków.Badania profesora Markatosa wykazały, że po pierwszy, trójkąt „Słońce-Ateny” jest równy odległościowi Sounion-Ateny (Omphalos) -Ateny (Partenon) – Egina (N. Aphaia) .Dzięki nowoczesnej technologii satelitarnej GPS udowodnił to, co nasi starożytni przodkowie zdawali się wiedzieć niemal intuicyjnie: jak harmonijnie budować swoje miasta i sanktuaria!Od Akropolu w Atenach, starożytnej Olimpii, Tryptyków świętych Delos, Świątyni Apolla w Delfach i Starożytnych Teb do Dion, Świątyni Apolla w Koryncie, Świątyni Posejdona w Isthmii, Świątyni Posejdon na Sounio, Leo z Chaeronei i Świątynia Artemidy w Efezie, grecka topografia wibruje bogatymi relacjami geometrycznymi. Była to próba ponownego przedstawienia ziemi gwiazdozbiorów nieba? Wręcz przeciwnie, chcieli przedstawić cały krąg zodiaku na greckiej mapie, czyniąc Grecką Wspólnotę doskonałym odbiciem wiecznej harmonii nieba na ziemi?Czy też wykorzystali, naturalne prądy energetyczne powierzchni ziemi kierując energię do swoich miast i ich sanktuariów.

Trójkąty znajdziesz tutaj https://www.newside.gr/2018/06/iera-trigona-arxaion-ellinon-kala-krimmeni-simasia-tous/